Charlie Magazine: Stop de Tijd

Gisteren stelden de dames van Charlie de 2^de editie van hun papieren magazine voor. Om de één of andere reden wordt dat een ‘Bookzine’ genoemd, maar probeer dat maar eens gezegd te krijgen in gezelschap. Ik kom zelf niet veel verder dan Boeksien, wat waarschijnlijk konteverkeerd uitgesproken is.

Maar goed, Charlie dus. Een online magazine dat er in no time in slaagde vele harten veroveren. Toen ik in de duistere jaren ’80 van de vorige eeuw in de lagere school zat verschenen er plots posters in het straatbeeld, met daarop een jonge dame die brutaal de camera in keek. De bijhorende slogan was ‘Je bent een jonge vrouw, nu is er een blad voor jou’. Zo werd indertijd het weekblad Flair gelanceerd. En er werd toen inderdaad een gat in de markt gevuld, want vrouwen moesten het in die tijd stellen met ‘Libelle’ langs de ene kant en het ‘Rijk der Vrouw’ aan de andere kant. ‘Rijk der Vrouw’, wat een zalige titel is me dat eigenlijk. Uiteindelijk zou Libelle RdV opslorpen, en de Flair werd in no time razend populair. Ook al omdat het toen nog niet dubieuze en leeghoofdige versie was die het tegenwoordig is.

Maar goed, Charlie dus. Het weze duidelijk dat er ook nu weer een gat in de markt was dat Charlie ondertussen heeft opgevuld. Soms luchtig, maar nooit leeghoofdig. Geen onderzoeksjournalistiek, maar wel relevante persoonlijke verhalen. Speels zonder kinderachtig te zijn. Als ik het me goed herinner slaagden de Charlies er afgelopen jaar wel een keer of 3 in om een Groot Maatschappelijk Debat te laten ontvlammen: over voltijds werken, maar toch elke maand moeten krabben om rond te komen als alleenstaande moeder (of vader). Over zin en onzin van ons schoolsysteem. En een getuigenis over seksuele intimidatie aan de schoolpoort culmineerde in de hashtag ‘wij overdrijven niet’.

Oprichtster, woordvoerster en opper-Charlie Jozefien Josie Daelemans is ondertussen ook een veelgevraagde spreekster/onderneemster en fungeert waarschijnlijk voor nogal wat jonge vrouwen met journalistieke of schrijfambities als stichtend voorbeeld. Er zijn slechtere rolmodellen te bedenken. Met namen als Ann-Marie Cordia, Lara Taveirne (vorige week nog goed voor de Debuutprijs voor haar roman ‘De Kinderen van Calais’), A.A.A. Vanbelle en een rist andere schrijfsters, fotografes en illustratrices/cartoonistes laat Daelemans zich omringen door sterke persoonlijkheden met elk een eigen stem. Randopmerking: ook deze redactie zou baat hebben bij wat meer kleur en diversiteit, want de blanke middenklasse is ook hier oververtegenwoordigd.

Het thema van het nieuwe Bookzine is ‘tijd’. Ook weer razend actueel natuurlijk, want je kunt er bijna je klok op gelijk zetten, op de zoveelste verzuchting van ouders, gezinnen, werknemers of ondernemers over te weinig tijd, een burn out en het leven dat soms een dolgedraaide carrousel lijkt waar men af wil springen. Femma begon onlangs een experiment met een werkweek van 30 uur en ook in Zweden wordt onderzocht hoe haalbaar een werkdag van 6 uur is. Kortom, ook nu weer is Charlie relevant, bij de tijd en poëtisch tegelijkertijd.

144 bladzijden heerlijke tijdverspilling, zo staat er op de cover. Ik zou niet weten of dat helemaal klopt, want ik heb er nog geen tijd voor gehad. Maar het ziet er in elk geval veelbelovend uit: een fijne vormgeving, mooie foto’s. Serieus speelt haasje over met onnozel, zodat je na een item over zoiets als stalking toch even naar adem kunt happen. Advertenties zijn beperkt tot het absolute minimum, zelfs die voor henzelf. Terwijl ik wel vind dat wat zelfpromotie mag, want lef en enthousiasme zijn goede drijfveren, maar uiteindelijk moet het wel leefbaar zijn natuurlijk. Het zou jammer zijn als het platform zou moeten verdwijnen omdat iedereen op zijn tandvlees zit en er de brui aan geeft.

Enfin, de nieuwe Charlie is uit. Rep u naar de webshop waar u voor iets minder dan 10 € zo’n exemplaar in uw brievenbus gedropt krijgt. Of vraag uw krantenboer er naar, zo verdient die mens er ook nog iets aan.